Assen oost, zondagmorgen 7 februari 2017.

’t Is omstreeks 09.15 uur als ik m’n bed uit wil stappen om met volle moed en energie, na een goeie nachtrust, de nieuwe dag te beginnen.

Maar dan . . . . . . au, au, wat is dat nou weer. De spieren in m’n benen “klagen” dat ze de afgelopen 24 uur te hard gewerkt hebben en uitten dit nu , door middels zenuwbanen aan de lichaamscomputer in mijn hoofd te kennen geven dat ze pijn hebben. Maar hoe kan dat nou is de eerste reactie. Die benen worden toch haast dagelijks structureel onderhouden middels de lange wandelingen met m’n maatje en onze hond door het prachtige natuurlandschap in en nabij onze woonwijk ?

Maar dan ineens, als een bliksemschicht die de hemel doorklieft, bedenk ik me dat ik gisteravond niet, zo als meestal, op de bank o.i.d. doorgebracht heb, maar me vrijwillig in het zweet heb gewerkt in het buurthuis de Zonnereep. Daarbij zijn blijkbaar een aantal andere dan wandelspieren dusdanig over hun toeren geraakt en overbelast, dat ze dit nu middels vele pijnscheuten aan me laten weten.

Want, daar in het buurthuis was gisteravond een gezellige avond georganiseerd met een muziekbandje en discomuziek, waarbij er gelegenheid was de beentje als het ware”in de lucht”te gooien, derhalve mijn opspelende spieren.

Vanaf 21.00 uur druppelde de zaal vol met uiteindelijk een man/vrouw of 80 aanwezigen, variërend in de leeftijdsklasse tussen 18 en 72. Toen omstreeks 01.00 de band er genoeg van had, namen de nieuwe disco-mannen het nog een uurtje over. Het was zeer geslaagd, waarbij enkelen die al vele jaren lid zijn, maar nog nooit op een dergelijke avond geweest waren de uitspraak deden “Ik wist niet dat hier zulke leuke feestjes zijn, de volgende keer ben ik zeker van de partij”.

Zonder verder iemand van de organisatie te kort te doen, hebben toch de 3 mannen van de disco een extra pluim verdient. Als 18 jarigen hadden ze niet alleen oog voor de jongeren, maar ook voor de 50 plussers met muziek uit de jaren 70en 80. Top gedaan.

Dus als er weer eens iets dergelijks op poten gezet wordt, zijn m’n maatje en ik zeker van de partij.

Harry Fieten.